W górach jest wszystko, co kocham: Gromnik i Ostra Góra (Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie)

Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie wydawały nam się mało atrakcyjne i gdyby nie Sudecki Włóczykij czy też Korona Sudetów Polskich, zapewne nieprędko byśmy się tam wybrali.

Jest to mezoregion wchodzący w skład Przedgórza Sudeckiego. Obszar stanowią niewysokie wzniesienia, pooddzielane szerokimi obniżeniami, które wyraźnie wyodrębniają się w terenie. W skład tego regionu wchodzą: Wzgórza Bielawskie, Wzgórza Gilowskie, Wzgórza Krzyżowe, Wzgórza Łagiewnickie, Wzgórza Gumińskie, Wzgórza Dębowe, Wzgórza Szklarskie, Wzgórza Dobrzenieckie, Wzgórza Lipowe, Wzgórza Strzelińskie oraz: Kotlina Henrykowska, Wysoczyzna Ziębicka, Wysoczyzna Nyska i Dolina Oławy. Większość tych nazw wydaje nam się obca i choć w górach często bywamy, to o wielu pierwszy raz słyszymy. Ale dzięki dzisiejszej wycieczce mamy okazję wzbogacić swoją wiedzę o kolejne dotychczas przez nas nieodkryte zakątku Sudetów.

Na Wzgórzach Niemczańsko-Strzelińskich mieliśmy w przeszłości kilka wież widokowych, dających możliwość pięknych panoram na odległe, wyższe pasma górskie Sudetów. Dzisiaj nie mamy już tego komfortu. Odwiedzona przez nas wieża widokowa na Gromniku jest dziś nieczynna, a ta na Ostrej Górze w takim stanie technicznym, że wejście na nią jest niemożliwe (brak połowy schodów). Warto wspomnieć, że na tym obszarze istniały niegdyś wieże na przykład na Grzybowcu, Kluczkowskiej Górze czy Stolcu. Ich obecność, a także możliwość wejścia na te, które pozostały na pewno uatrakcyjniłaby ten rejon. Latem, kiedy wędruje się głównie przez lasy, a widoków brak spacer może być czasem nużący.

Schody na Gromnik i tablice przyrodnicze

Wycieczkę zaczynamy od wejścia na Gromnik. O nim już wiele razy słyszałam i naoglądałam się sporo zdjęć, ale zawsze brakło motywacji, by się na niego wybrać.

Jedziemy do miejscowości Romanów. Dokładnie za nią znajduje się leśny parking, z którego można na Gromnik wyruszyć. W zasadzie w przypadku tego szczytu ciężko mówić o jakimkolwiek spacerze. Kiedy wysiadamy z samochodu wita nas tabliczka Rozdroże pod Gromnikiem (340 m), a obok szlakowskaz mówiący, że na szczyt mamy 5 minut drogi czerwonym szlakiem. Realnie chyba nawet ten czas jest krótszy, chyba że ktoś dokładnie czyta każdą z tablic umieszczonych wzdłuż schodów, którymi wchodzimy na górę. Jest ich kilkanaście, a na każdej jakieś ciekawostki przyrodnicze dotyczące zwierząt.

Gromnik to najwyższy szczyt Wzgórz Strzelińskich o wysokości 393 m n.p.m. W czasach prehistorycznych podobnie jak Ślęża mógł być miejscem kultu pogańskiego. Z późniejszych czasów zachowały się ślady kultury łużyckiej. Szczyt wzgórza otacza podwójny obwód kamiennych wałów określanych dotychczas jako łużyckie.

Na Gromniku

Na początku 2012 roku na szczycie wzgórza wybudowano nową wieżę widokową o konstrukcji szachulcowej. To ona dziś miała być atrakcją, ale okazało się, że jest czynna tylko w weekendy. Niestety musimy zadowolić się brakiem widoków. Co prawda wieża jest niższa od otaczających ją drzew, więc pewnie widoki i tak nie byłyby rewelacyjne. A może by ich nie było. Zachwycamy się natomiast odsłoniętymi reliktami murów średniowiecznego zamku.

Ogólnie szczyt wydaje się przyjemny. Dziś dodatkowo pusty, ale zapewne w weekendy jest miejscem spacerów okolicznych mieszkańców. Spędzamy tu chwilę i wracamy o samochodu, bo jeszcze dziś troszkę chcemy zobaczyć.

Jako miejsce startu w celu zdobycia kolejnego szczytu wybieramy Wojsławice. Parkujemy pod znajdującym się tu arboretum. Na Ostrą Górę prowadzi stąd czerwony szlak (na szczyt jest nieco ponad 2,5 km). Warto zwrócić uwagę, że oznaczenia szlaków na obszarze Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich są bardzo dobre, więc raczej nie sposób się tu zgubić. Pierwszy odcinek szlaku prowadzi asfaltową drogą (około pół kilometra), a następnie skręca w prawo, prowadząc wzdłuż arboretum. W zasadzie cały czas idziemy lasem, więc widoki poza początkowym odcinkiem są ograniczone. Przewyższenie nie jest duże, bo na całym odcinku wynosi około 150 metrów. Ogólnie więc wycieczkę można uznać za przyjemny i niewymagający wysiłku spacerek.

Polanka pod Ostrą Górą

Kolejny widok pojawia się na rozdrożu pod Ostrą Górą. Tu jest niewielka polana. Drogowskaz informuje nas, że na szczyt jest jeszcze 5 minut. Wąską ścieżką wchodzimy więc dosłownie w 3 minuty na szczyt.

Wzniesienie położone jest na Przedgórzu Sudeckim, na obszarze chronionego krajobrazu Wzgórz Strzelińsko-Niemczańskich na południowym krańcu Wzgórz Dębowych niedaleko Niemczy. O ile nazwa Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie może nam wiele powiedzieć, o tyle Wzgórza Dębowe mogą się wydać już zagadkowym obszarem. Są to niewielkie wzniesienia, nieprzekraczające 400 m n.p.m., najwyższym szczytem jest oczywiście Ostra Góra (362 m n.p.m.). Na zdobytym wzgórzu znajduje się wieża widokowa. Widzieliśmy ją już z daleka i byliśmy pełni nadziei, że uda się na nią wejść. Nie czytaliśmy wcześniej nic w internecie na jej temat, więc troszkę się rozczarowaliśmy, kiedy się okazało, że na wieżę wejść się po prostu nie da. Jej stan techniczny jest fatalny, a wejście na taras widokowy wznoszący się na poziomie 18. metrów jest już niemożliwy. Aż smutno się robi, kiedy widać tak popadającą w ruinę konstrukcję. Co prawda jeszcze na początku lat 90. XX wieku temu można z niej było podziwiać fantastyczne panoramy w kierunku zachodnim i północnym (masyw Gór Sowich, Wzgórza Gilowskie, Kiełczyńskie oraz Masyw Ślęży) wraz z położoną u stóp wzniesienia Niemczą. Co prawda panoramy w kierunkach południowym i wschodnim były już ograniczone przez wysokie drzewa, dlatego podziwianie Gór Bardzkich, Złotych, Masywu Śnieżnika było już utrudnione.

Nieczynna wieża na Ostrej Górze

Nam zostaje dziś oglądanie tego, co widać spod wieży. Widać niewiele, ale zawsze coś widać. W dole mamy Niemczę i otaczające ją wzgórza. Widoczność nie jest rewelacyjna, bo powietrze gęste i zamglone. Siadamy na powalonym drzewie na drugie śniadanie, robimy pamiątkowe zdjęcie z wieżą, gdyż na szczycie nie ma tabliczki z jego oznaczeniem. Następnie dość szybkim tempem schodzimy na parking. W półtorej godziny zrobiliśmy około 6 km. Zakończeniem dzisiejszej wycieczki jest spacer po uroczych alejkach arboretum. Miała być jeszcze dziś Brzeźnica, ale pogoda pokrzyżowała nam plany (zaczął padać deszcz). Wrócimy na nią przy kolejnej wycieczce w okolice.