W górach jest wszystko, co kocham: Świnna Poręba - Magurka Ponikiewska - Jaśkowa Arka - Leskowiec - Świnna Poręba

Widok na zbiornik Świnna Poręba

To, iloma szlakami można wejść na Leskowiec uświadomiliśmy sobie dopiero wczoraj. Półtora roku temu byliśmy na nim idąc z Rzyków. Szlak był wyjątkowo krótki i szybki, choć nieco stromy. Wtedy to też wycieczka zajęła nam nieco ponad 2 godziny i w tym czasie zrobiliśmy 10 km, pędząc dość szybko, bo byliśmy mocno ograniczeni czasowo. Tym razem zdobycie Leskowca i powrót z niego w takim czasie był niemożliwy, gdyż nasza trasa miała 20 km, a do pokonania było ponad 800 metrów przewyższenia.
Ruszyliśmy dziś zielonym szlakiem ze Świnnej Poręby. Nie sądziliśmy, że będzie taki długi i stromy. Pierwszy raz chyba nie przeliczyliśmy trasy na mapie, tylko ogarnęliśmy ją wzrokiem. Nie narzekamy jednak, bo trasa była przyjemna, zwłaszcza na samym początku wycieczki. Poza tym pozwoliła nam odkryć kolejną ciekawą część Beskidu Małego. Niestety zeszliśmy tym samym szlakiem, którym weszliśmy, choć chcieliśmy zrobić pętelkę. Niestety, brakło nam czasu (zaczęło się ściemniać). Poza tym trzeba było wrócić do domu, od którego dzieliło nas około 350 km.

Polana Bargłowa

Zatrzymujemy się na poboczu w miejscowości Świnna Poręba. Skręcamy w głównej drogi (nr 28) w prawo i tam jest mała zatoczka, na której zmieści się kilka samochodów. Nie ma tu oficjalnego parkingu. Stąd kierujemy się na szlak, który na początku prowadzi asfaltową drogą przez osiedle. Pnie się on lekko w górę, by dojść do granicy lasu, gdzie asfaltowa droga się kończy. Zatrzymujemy się na tutejszej polance, by podziwiać piękne widok, jakie się z niej roztaczają. Zwłaszcza piękny jest widok na Jezioro Mucharskie. Tu znajduje się zbiornik Świnna Poręba. Nad nim w oddali rozpościerają się szczyty Beskidu Małego. Z polanki wchodzimy w las, gdzie chwilę potem będzie jeszcze kilka widoków. Potem w zasadzie do samego schroniska czeka nas dość mozolne i strome podejście. Najpierw czeka nas podejście na Magurkę Ponikiewską. O tym, że się do niej zbliżamy poinformuje nas fakt, że dołącza do nas szlak żółty prowadzący z Gorzenia Górnego. Łączą się one na Przełęczy pod Magurką Ponikiewską (770 m n.p.m.). Sam szczyt jest tylko o 20 metrów wyższy i nie mamy do niego daleko (200 metrów).

Jaśkowa Arka

Magurka Ponikiewska lub Królewizna (820, 818, 791 m) to trójwierzchołkowy szczyt we wschodniej części Beskidu Małego, w jego głównym grzbiecie opadającym od Gronia Jana Pawła II w stronę doliny rzeki Skawy.
Z Magurki kierujemy się do dość ciekawej budowli znajdującej się na zarastającej już polance. Jest to Jaśkowa Arka, do której nie prowadzi szlak, ale ścieżka. W 1980 r. zamieszkał tu górnik z Libiąża, przez miejscowych zwany Janem Aniołem. Sprowadził się tutaj po wypadku w kopalni. Mężczyzna spodziewał się potopu, więc aby być na niego przygotowanym wybudował dziwny obiekt bez drzwi i zamieszkał w nim. W środku miał pryczę i piec, na którym przyrządzał placki z mąki. Obiekt ten, przez miejscową ludność nazwany Arką był podniesiony ponad ziemią i obity blachą. Górnik zmarł w 1999 r. Na jego cześć szlak z Magurki do schroniska pod Leskowcem nazwano „Jaśkową Drogą”.
Po zobaczeniu „arki” wracamy na szlak i kierujemy się w stronę najwyższgo wierzchołka Magurki Poniekiewskiej, gdzie dołącza do nas szlak niebieski z Tarnawy Górnej. Stąd już do schroniska PTTK pod Leskowcem niedaleko (jakieś 20 minut), a tam tłumy.

Leskowiec

Z ciekawostek warto zwrócić uwagę na to, że Schronisko PTTK pod Leskowcem wcale nie jest położone pod Leskowcem, a pod Groniem Jana Pawła II, czyli Jaworzyną. Skąd ta nieścisłość? Niegdyś Jaworzyna nazywana była Leskowcem, a dzisiejszy Leskowiec nosił nazwę Beskid. Wszystko to zawdzięczamy austriackim geodetom i kartografom, którzy przed I Wojną Światową wykreślali mapy tych okolic i pomylili szczyty. Nie zatrzymujemy się w tym miejscu. Podchodzimy tylko na chwilę na położony kilka metrów wyżej Groń Jana Pawła II (890 m n.p.m.)
Na szczycie Gronia Jana Pawła II znajdują się dwie polany; na północnych jest to Polana Beskid, na południowych Polana Bargłowa (jest na niej schronisko turystyczne). W 1995 r. pod szczytem (również na Polanie Bargłowej) wzniesiono kaplicę z inicjatywy działacza PTTK Stefana Jakubowskiego z Andrychowa, oraz stalowy krzyż z 1991 r., poświęcony „ludziom gór”.

Przełęcz Miodowicza. W tle schronisko.

Z Polany, zwłaszcza Bargłowej roztaczają się ładne widoki (jeszcze możemy zobaczyć Babią Górę, która chwilę potem schowa się w chmurach). Kierujemy się teraz w stronę Leskowca, mijając po drodze Przełęcz Władysława Miodowicza. Na tym odcinku szlak jest bardzo widokowy, a na wspomnianej przełęczy byliśmy latem, idąc na Leskowiec z Rzyków. Z niej na szczyt jest jakieś 10-15 minut. Wracając do Leskowca, to jakoś nie mamy do niego szczęścia. Jesteśmy tu drugi raz i znów nie było nam dane podziwiać panoramy w całej okazałości. Tak więc kolejny raz nie mogę powiedzieć, czy jest tu pięknie, choć przyznam, że zimą miejsce mnie zachwyciło bardziej niż latem.
Leskowiec to szczyt o wysokości 922 m n.p.m. położony we wschodniej części Beskidu Małego, w Paśmie Łamanej Skały. Znajduje się w głównym grzbiecie tego pasma, między Groniem Jana Pawła II (890 m), oddzielony od niego płytką Przełęczą Miodowicza, a Potrójną (847 m), oddzielony od niej przełęczą Beskidek (805 m). Leskowiec w zasadzie w całości porośnięty jest lasem. Tylko na szczycie znajduje się duża polana, będąca pozostałością dawnego pasterstwa. Co można z niego zobaczyć?
Ustawiona na szczycie panorama informuje, że: Beskid Żywiecki i Beskid Makowski, Babia Góra, Pilsko, Pasmo Policy, Pasmo Jałowieckie. Co z tego widać? Niewiele niestety. Mam nadzieję, że kiedyś, jak jeszcze tu wrócimy, to szczyt pokaże nam to, jaki jest piękny. Tymczasem spędzamy tu jakieś 15 minut i tym samym szlakiem kierujemy się do Świnnej Poręby. Jest za późno, by zrobić pętelkę, ale na szczęście droga mija nam szybko i wspomniane 20 km i ponad 800 metrów przewyższenia pokonujemy w jakieś 5 godzin.