Park Sobieskiego w Wałbrzychu - Harcówka i Góra Parkowa

Widok z Harcówki

 Park Sobieskiego w Wałbrzychu to jeden z tych, po których lubimy spacerować. Znajduje  się w pomiędzy dzielnicami Śródmieście, Stary Zdrój i Nowe Miasto. Powstał on w 1907 r. po zakupieniu przez rajców zalesionego wzgórza zwanego Wzgórzem Szubieniczym.  W latach 1919–1925 przeznaczono część parku na ogrody działkowe i inne rodzaje zieleni. W 1908 r. Wydział Budownictwa gminy miejskiej rozpoczął realizację przebudowy parku. Wytyczono drogi, wykonano w drzewostanie cięcia sanitarne, wybudowano Dom Harcówka oraz zbudowano tor saneczkowy o długości 650 m. Od 1931 układ parku został niezmieniony. W latach 2012–2013 miała miejsce rewitalizacja parku.

Widok z Góry Parkowej

Park stanowi trójszczytowe wzgórze, w skład którego wchodzą takie szczyty jak: 
- Wzgórze Parkowe (zwane kiedyś Wzgórzem Szubienicznym – znajdowały się tam miejskie szubienice, na których wieszano zbrodniarzy) mające wysokość 510 m n.p.m.
- Wzgórze Schillera mające wysokość 508 m n.p.m., na którym wybudowano w 1908 r. dom wycieczkowy, obecnie zwany Harcówką.
- Wzgórze Goethego (o takiej samej wysokości jak Wzgórze Schillera. 
Kiedy pojawiamy się w Parku Sobieskiego naszym głównym celem jest oczywiście Harcówka – jedyna chyba w Polsce schronisko położone w centrum miasta, a dojście do niego to około 10 minut spacerku.. To wybudowane w 1908 roku miało różne dzieje. Bywaliśmy tu w różnych momentach jego funkcjonowania: kiedy w zasadzie nie istniało, kiedy przechodziło kolejne remonty i kiedy od jakiegoś czasu zachwyca. Ostatnia wizyta w tym miejscu pokazała, jak klimatycznie się tutaj zrobiło i ile pracy w remont włożyli właściciele. Zresztą nie ma się co dziwić, kiedy Harcówką zarządza ta sama osoba, co Andrzejówką.

A oto Harcówka :)

Latem można tu usiąść na tarasie na zewnątrz, co mieliśmy okazję uczynić w lipcu. Zimą ogrzeje was klimat wnętrza. 
Dlaczego jeszcze Harcówkę lubimy? Widok, jaki się stąd roztacza jest wyjątkowy i pokazuje, jak pięknie położony jest Wałbrzych. Ową panoramę można podziwiać z tarasu albo z położonej nieco powyżej schroniska platformy widokowej. 
Schronisko to oczywiście nie jedyna atrakcja parku. Spacerując jego alejkami, których jest tu bardzo dużo dojdziemy w jakieś 10 minut na Górę Parkową, gzie znajduje się kolejna platforma widokowa – tym razem jednak na przeciwną stronę miasta. Tu mamy ładny widok na przykład na Lisi Kamień i Ptasią Kopę. Na Górze Parkowej można usiąść, bo mamy tu stolik i ławeczki. Widoki stąd ładne, ale warto będąc w tym miejscu zgłębić się z podziemia. Obszar ten był miejscem wydobycia i funkcjonowały tu sztolnie dwóch kopalni: Schweinitz i Conrad. Ich działalność skończyła się z rokiem 1908 , ale jeszcze w latach 50 tutejsi mieszkańcy wchodzili do środka. 

Pod ziemią było wiele drewnianych pryczy do spania, wnęki z wc oraz szyby wentylacyjne i metalowe drabinki, które z czasem zostały rozgrabione. Drewno jednak było spróchniałe, a w wielu miejscach powstały zawały, które uniemożliwiały dalsze odkrywanie.
Pod nami znajduje się także schron przeciwlotniczy zbudowany przez Niemców pod koniec II wojny światowej. Obecnie nie jest on udostępniony turystycznie, choć od wielu lat są na to pomysły. 
Do schronu można wejść z terenu II LO im Hugona Kołątaja przy al. Wyzwolenia, gdzie powstała „Podziemna trasa turystyczna”. Z tego, co czytałam na stronie istnieje możliwość zwiedzenia owej trasy. 
Przez park prowadzi ścieżka przyrodniczo-edukacyjna, która pozwala na poznawanie roślin, zwierząt oraz struktur geologicznych terenu Parku Sobieskiego. Na trasie znajduje się pięć przystanków z tablicami informacyjnymi. 

Jedną z atrakcji parku jest kamieniołom znajdujący się praktycznie przy samej ulicy. Zyskał swoją obecną infrastrukturę podczas rewitalizacji parku. Można tu dojść bezpośrednio od ul. Lotników lub z Ogrodu Różanego, gdzie można znaleźć niezbędną wskazówkę, w którym kierunku należy się udać.
Miejsce to jest ciekawe, bo stanowi je naturalny wąwóz o powierzchni 0,5 hektara. Kiedy docieramy do jego końca jesteśmy otoczeni z trzech stron przez skaliste ściany. Ze względów bezpieczeństwa nie należy się zbliżać do skalnych półek, które są zabezpieczone siatkami. Ponadto na tym obszarze poruszamy się drewnianym pomostem. Teren jest dość podmokły i bagienny więc można spotkać tu roślinność, której nie spotkamy nigdzie indziej w parku.
Teren jest zadbany. Jest tu miejsce na ognisko, są wiaty, a nawet oświetlenie.
Do innych atrakcji parku należy Ogród Różany, który wygląda wyjątkowo właśnie wtedy, gdy owe kwiaty kwitną. 
Poza typowo przyrodniczo-turystycznymi aspektami jest trochę atrakcji rozrywkowych, jak na przykład plac zabaw dla dzieci, korty tenisowe, ścieżka zdrowia czy też siłownia pod chmurką. 
Każdy znajdzie tu coś dla siebie, a plusem tego miejsca jest to, że znajduje się ono w centrum miasta i nie wymaga praktycznie żadnego wysiłku, by się tu znaleźć.